ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
Όταν έγινε γνωστός ο νόμος του Όθωνα για διάλυση των μοναστηριών οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τα μοναστήρια Ρούστιανης-Προφήτη Ηλία και Αγίου Γεωργίου έμειναν απαθείς γιατί προσδοκούσαν κτηματικά οφέλη, ως οι πλησιέστεροι γείτονες των μοναστηριών.
Και τα τρία ανωτέρω μοναστήρια ανήκαν στο Δήμο Γαρδικίου Ομιλαίων. Ούτε οι κάτοικοι της περιοχής , ούτε οι τοπικοί άρχοντες του Δήμου συμπαραστάθηκαν στον απέλπιδο αγώνα των μοναχών του μοναστηριού για τη διατήρηση των μονών.
Αντίθετα οι κάτοικοι της Λαμίας και της Υπάτης όταν έγινε γνωστή η απόφαση για τη διάλυση των μοναστηριών της Αντίνισσας και του Αγάθωνα αντέδρασαν με αγανάκτηση στέλνοντας αναφορές προς το Βασιλέα και τη Γραμματεία των Εκκλησιαστικών υποθέσεων και αν και ο αριθμός των μοναχών υπολειπόταν από τον προβλεπόμενο από το νόμο, έπειτα από επίμονο μακροχρόνιο αγώνα πέτυχαν να διατηρηθούν τα μοναστήρια Αντίνισσας και Αγάθωνα.
Μετά από 3 χρόνια, το 1838, ο Δήμαρχος Γαρδικίου Ομιλαίων κ. Γρηγόριος Γιαννάκης, ενδιαφέρεται για τη λειτουργία του μοναστηριού του Προφήτη Ηλία. Παρά το ειλικρινές ενδιαφέρον και την επίμονη προσπάθειά του ο σκοπός δεν ευοδώνεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι του Δήμου Γαρδικίου Ομιλαίων γύρω από τα μοναστήρια δεν έδειξαν ενδιαφέρον για τη λειτουργία των μοναστηριών αν και τα μοναστήρια στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έδιναν ζωή στους οικισμούς γύρω απ’ αυτά. Η αδιαφορία αυτή των κατοίκων γέμισε με πικρία τις ψυχές των μοναχών που απέμειναν στα μοναστήρια . Αυτή η αδιαφορία των κατοίκων και η απορία των μοναχών τους ανάγκασαν να φύγουν από το μοναστήρι της Ρούστιανης που τόσο πολύ αγάπησαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους.
