Το τέλος των μοναχών του μοναστηριού της Ρούστιανης
Μετά την παράδοση των σφραγίδων, των Αγίων λειψάνων και των κειμηλίων με εντολή του Μητροπολίτη Φθιώτιδας Ιακώβου καλούνται οι μοναχοί από τα διαλυθέντα μοναστήρια να μεταβούν στο μοναστήρι του Αγάθωνα για να εγκαταβιώσουν και να εκλέξουν το νέο ηγούμενο του μοναστηριού.
Η εκλογή ηγουμένου ματαιώθηκε γιατί δεν υπήρξε απαρτία και ο Μητροπολίτης με το με αριθ. 1362/5-7-1835 έγγραφό του επιπλήττει τους ιερομονάχους Θεοδόσιο και Κωνσταντίνο του Μοναστηριού Μεταμορφώσεως Αλόσπιτα για τη βραδύτητα προσέλευσής των στη μονή Αγάθωνα με αποτέλεσμα να αναβληθεί η εκλογή ηγουμένου και προειδοποιεί ότι θα τιμωρηθούν αυστηρώς αν δεν υπακούσουν στην εντολή του.
Με το υπ’ αριθ. 1325/17-6-1835 έγγραφό του ο Επίσκοπος Φθιώτιδας προς τους μοναχούς του μοναστηριού Αγάθωνα είχε κάνει γνωστό το Β.Δ με το οποίο κρίθηκε διατηρούμενη η μονή Αγάθωνα και καλούσε άπαντας τους ιερομονάχους της επισκοπής του να εγκαταβιώσουν στο ανωτέρω μοναστήρι. Συγχρόνως προέτρεπε τους μοναχούς του μοναστηριού Αγάθωνα να δεχτούν τους άλλους μοναχούς με αγάπη, καλοσύνη και αδελφοσύνη. Παρόμοιο έγγραφο με αριθ. 1327/18-6-1835 έστειλε ο Επίσκοπος στους μοναχούς της Ρούστιανης Γερμανό και Δαυίδ.
Παρόλα αυτά οι μοναχοί από τα διαλελυμένα μοναστήρια, καθώς αναφέρει ο ίδιος ο Επίσκοπος με το υπ’ αριθ.1366/4-7-1835 έγγραφό του προς τη Σ.Ιερά Σύνοδο του Βασιλείου, δεν υπακούουν στις εντολές του. Διασκορπίστηκαν, άλλοι μεν κατέφυγαν σε άλλες Επισκοπές, άλλοι δε προτίμησαν να ζήσουν κοσμικά. Εξαίρεση αποτελούν οι μοναχοί του μοναστηριού του Προφήτη Ηλία και Ρούστιανης οι οποίοι παρέμειναν στη θέση τους αδιαφορούντες για την τύχη τους.
Ο Επίσκοπος Φθιώτιδας επιμένει και με τα με αριθ. 1393/2-8-1835 και 1394/2-8-1835 έγγραφά του προς τους μοναχούς των διαλυθέντων μοναστηριών Προφήτη Ηλία και Ρούστιανης διατάσσει να συναχθούν στο μοναστήρι του Αγάθωνα για εκλογή ηγουμένου και συμβούλων.
Αυτή τη φορά έγινε η εκλογή του ηγουμένου της μονής Αγάθωνα του Ιερομονάχου Γρηγορίου και πρώτου συμβούλου του Ιερομονάχου Δαμασκηνού του Προφήτη Ηλία.
Η άρνηση των μοναχών να μονάσουν στο μοναστήρι του Αγάθωνα είναι φανερή.Οι μοναχοί των μοναστηριών Προφήτη Ηλία Δαμιανός, Νικηφόρος και Ιωαννίκιος, της Ρούστιανης Δαυίδ και Γερμανός και του Αγίου Γεωργίου Γαρδικίου Νικηφόρος Ικανίκιος και Γερμανός εξακολουθούν να ζουν στα μοναστήρια τους, οπότε ο Επίσκοπος Φθιώτιδας με τα με αριθ. 1520 και 1521 της 25/10/1835 έγγραφά του δίνει εντολή στους μοναχούς των διαλυθεισών μονών να εγκαταβιώσουν στη μονή της Αγάθωνης. Από τη επίσημη αλληλογραφία φαίνεται ότι η ανωτέρω επικοινωνία του Μητροπολίτη Φθιώτιδας με τους ανυπάκουους μοναχούς των ανωτέρω μοναστηριών είναι η τελευταία. Οι δυο μοναχοί του μοναστηριού της Ρούστιανης Δαυίδ και Γερμανός εξακολουθούν να ζουν στο μοναστήρι χωρίς πόρους καθόσον η κτηματική περιουσία του μοναστηριού περιήλθε στους ακτήμονες περιοίκους. Τον Ιανουάριο του 1838 καθώς προκύπτει από έγγραφο μαρτυρία του ιδίου του μοναχού στον αριθμό των υπαρχόντων μοναχών της Ρούστιανης επανέρχεται και ο μοναχός του Προφήτη Ηλία Ιωαννίκιος από Κλεπά.
Οι τρεις τελευταίοι μοναχοί Ιωαννίκιος – Δαυίδ και Γερμανός καταβάλλουν ύστατη αλλά απέλπιδα προσπάθεια για τη λειτουργία του μοναστηριού. Η απορία δεν τους κάμπτει, η αδιαφορία των περιοίκων τους πληγώνει, τα όνειρά τους οι ελπίδες τους αρχίζουν να σβήνουν και η απόφαση για εγκατάλειψη του μοναστηριού παίρνεται με μεγάλη θλίψη και αβάσταχτο πόνο. Κάνουν την τελευταία θεία λειτουργία και φεύγουν . έφυγαν οι μοναχοί χωρίς ν’ αφήσουν ανάμνηση στους μεταγενέστερους για τα στερνά τους. Έτσι έκλεισε ο κύκλος παρουσίας του μοναστηριού της Ρούστιανης με την πολλαπλή ελληνορθόδοξη προσφορά του απλά και αθόρυβα, όπως ακριβώς άρχισε να λειτουργεί. Έτσι το ήθελε ο Θεός!
Με πρωτοβουλία του αειμνήστου Παπα Βασίλη, εφημερίου του Αγίου Αθανασίου Καναλίων καθιερώθηκε να γίνεται επιμνημόσυνη δέηση κάθε χρόνο, ημέρα Σάββατο πριν τον εορτασμό του Γενεθλίου της Θεοτόκου για όλους τους διατελέσαντες μοναχούς και των δυο μοναστηριών του Προφήτη Ηλία και της Ρούστιανης ως επιτέλεση ιερού καθήκοντος για μας.
Κατά την ομολογία του Παπαγιώργη (Γ.Ι.Δερνίκα) μνημονεύονται τα ονόματα των μοναχών Δαμιανού, Δαμασκηνού, Νικηφόρου, Ιωαννικίου και Γερασίμου του Προφήτη Ηλία και τα ονόματα Δαυίδ και Γερμανού της Ρούστιανης.
Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές τους!!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Θεοφ. Ν. Σιμόπουλου: Δύο ανέκδοτοι κώδικες της Ι.Μ. Φθιώτιδας 1834-1835
- Γιάννη Δ. Παπαναγιώτου: Ο Αϊ Λιάς του Παλαιοχωρίου
