Ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν Ἑλλήνων στοὺς θεσμοὺς

Ἀπογοητευτικὰ εἶναι τὰ στοιχεῖα ποὺ προκύπτουν γιὰ τὴ σύγχρονη ἑλληνικὴ κοινωνία ἀπὸ νέα ἔρευνα τῆς «διαΝΕΟσις», ποὺ διενεργήθηκε σὲ δεῖγμα 1.000 ἀνθρώπων καὶ ἔχει τίτλο «Τί πιστεύουν οἱ Ἕλληνες…»

Πολὺ χαμηλὰ ποσοστὰ ἐμπιστοσύνης στοὺς δημοκρατικοὺς θεσμοὺς ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πολίτες καταγράφει ἡ ἔρευνα. Κόμματα καὶ Βουλὴ δὲν κερδίζουν τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν πολιτῶν, ἐνῶ πολὺ χαμηλὰ ποσοστὰ ἐμπιστοσύνης ἔχουν ἡ Δικαιοσύνη καὶ ἡ Ἀστυνομία. Ὅπως ἀναφέρουν ἡ ἑταιρεία καὶ οἱ συντάκτες τῆς ἔρευνας, τὰ κόμματα, ὡς πολιτικὸς καὶ κοινωνικὸς θεσμός, παραμένουν πλήρως ἀπαξιωμένα, καθὼς τὰ ἐμπιστεύεται μόλις τὸ 9% τῶν πολιτῶν.

Πρόβλημα ἐμπιστοσύνης ὑπάρχει καὶ γιὰ τὴ Δικαιοσύνη. Λιγότεροι ἀπὸ 3 στοὺς 10 (27%) ἐμπιστεύονται σήμερα τὴ Δικαιοσύνη καὶ τοὺς δικαστές… Ἴδια ἡ εἰκόνα καὶ γιὰ τὴν Ἀστυνομία. Ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν (54%) στὴν Ἑλλάδα δὲν ἐμπιστεύεται σήμερα τὴν Ἀστυνομία («thetoc.gr» 3-4-2024).
Ἀντίθετα τὸ αἴσθημα θρησκευτικότητας στὴν Ἑλλάδα παραμένει ὑψηλό, σὲ ποσοστὰ σπάνια γιὰ χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (80% δηλώνει ὅτι πιστεύει στὸν Θεό, 76,4% προσεύχεται ὅταν ἕνα ἀγαπημένο πρόσωπο ἀσθενεῖ). Ὡστόσο τὸ 27% δηλώνει ὅτι βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία («Καθημερινὴ» 15-4-2024). Τὸ δὲ ποσοστὸ τῶν Ἑλλήνων ποὺ ἐμπιστεύον­ται τὴν Ἐκκλησία ἔχει κατέβει στὸ 2,7 μὲ ἄριστα τὸ 5.

Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀπογοητευτικὰ εὑρήματα θὰ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσουν πολύ. Τὸ ποσοστὸ 70% μὴ ἐμπιστοσύνης στὴ Δικαιοσύνη εἶναι τὸ ὑψηλότερο ποὺ ὑπῆρξε ποτὲ στὴ χώρα μας, ὅπως καὶ τὸ ἀντίστοιχο 54% γιὰ τὴν Ἀστυνομία.

Ἡ κατάρρευση βασικῶν θεσμῶν ἀποτελεῖ προφανῶς μεῖζον ἐθνικὸ πρόβλημα. Καὶ μάλιστα ὅταν ἡ κρίση ἐμπιστοσύνης στοὺς θεσμοὺς γίνεται ὁλοένα ἐντονότερη· ὅταν αὐξάνεται ἡ δυσπιστία ἀπέναντι στοὺς νόμους, στὰ πολιτικὰ πρόσωπα, στὸ πολιτικὸ σύστημα, ἀκόμη καὶ στὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία.

Τὸ πρόβλημα ὡστόσο γίνεται ἀκόμη μεγαλύτερο, ὅταν σκεφθοῦμε ὅτι στὴ χώρα μας συχνὰ οἱ ἴδιοι οἱ θεσμικοὶ παράγον­τες γκρεμίζουν αἰώνιους θεσμούς, ἢ εἶναι ἐξαρτημένοι ἀπὸ διάφορα συμφέροντα. Ἔτσι ὅμως ὄχι μόνο ἀπαξιώνονται στὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ καθίσταν­ται ἀνίκανοι νὰ ἀντιμετωπίσουν στοιχειώδη προβλήματα τῆς χώρας μας. Ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ θεσμικοὶ παράγοντες ἀπαξιώνουν ἱεροὺς καὶ αἰώνιους θεσμούς, ὅπως τὴν οἰκογένεια, τὸν γάμο, τὴν πατρίδα, τὴ θρησκευτικὴ πίστη, ὅταν ἀμβλύνουν συστηματικὰ τὶς ἠθικὲς ἀξίες, τότε προσβάλλουν ὄχι μόνο τὴν ἴδια τους τὴν ὑπόσταση, ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴν ὑπόσταση τοῦ ἔθνους μας.

Ὥρα λοιπὸν νὰ δοῦμε κατάματα τὸ πρόβλημα. Οἱ θεσμοὶ δὲν ἐξυψώνονται μαγικὰ στὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ. Πρέπει πρῶτα οἱ ἴδιοι οἱ ἐκπρόσωποι τῶν θεσμῶν νὰ σεβασθοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ τὴν ἀποστολή τους· πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά!