Στα δύσκολα χρόνια που έζησαν οι πρόγονοί μας προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά στους οικισμούς Παλαιό Πίτσι, Ντελή, Λακκοπούλα, Μοναστήρι, Κουτορούπανο και Αφεντικά (Κανάλια) είχαν για στήριγμά τους την Παναγία τη Ρουστιανίτισσα και τον Άγιο Ιωάννη τον πρόδρομο. Έκτισαν Ιερούς Ναούς τιμώντας τη μνήμη τους και κατέφευγαν σ’ αυτούς να ανάψουν ένα κερί ή να ζώσουν τον ναό και να αναπέμψουν ευχαριστίες, δοξολογίες και δεήσεις. Ο βουβός πόνος τους με την ικετευτική προσευχή έφθασε στον ουρανό και η Παναγία μας με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο κατέβαιναν στη γη και έμπαιναν στις ψυχές και στη ζωή τους. Και έτσι απολάμβαναν την κηδεμονία και την ανύστακτη φροντίδα τους.
Σήμερα οι ανωτέρω τοποθεσίες έχουν εγκαταλειφθεί, έχουν ερημωθεί, έχουν εξαφανιστεί μερικώς με τις γεωλογικές μεταβολές και με την αυτοφυή αναδάσωση έχουν γίνει τόποι άβατοι. Εξακολουθούν όμως να παραμένουν επιβλητικοί οι ανακαινισμένοι Ιεροί Ναοί του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου στο Παλαιό Πίτσι και της Παναγίας της Ρουστιανίτισσας στο Μοναστήρι, θυμητάρια παλαιότερων δύσκολων αλλά και ηρωικών χρόνων.
Το σήμαντρό της αχολογά περιστασιακά λίγες φορές τον χρόνο, ιδιαίτερα στον εορτασμό του Αγίου και της Παναγίας μας. Η συμμετοχή των πιστών στις Ακολουθίες που γίνονται στους ανωτέρω ναούς είναι λειψή. Εξαίρεση αποτελεί ο εορτασμός του γενεθλίου της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου στο Μοναστήρι της Ρουστιανίτισσας όπου συρρέουν εκατοντάδες πιστοί.
Οι Ιεροί Ναοί είναι χώροι ιεροί, σεβάσμιοι, είναι τα σκηνώματα του Παντοδύναμου Θεού μας, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων της Εκκλησίας μας.
Μια μυστηριώδης δύναμη έλκει τις ψυχές των πιστών χριστιανών στους Ιερούς Ναούς. Είναι η πεποίθησή μας ότι στους Ιερούς αυτούς χώρους θα βρούμε το έλεος τους φιλεύσπλαχνου Πατέρα και Θεού μας, την παρηγοριά και την προστασία της Παναγίας μας και τη μεσιτεία και ευλογία των Αγίων μας, αν τους προσεγγίσουμε ευλαβικά και κατανυκτικά, ικετευτικά, ταπεινά και ευχαριστηριακά.
Όταν προσερχόμαστε στους Ιερούς Ναούς με τέτοιο φρόνημα, τότε οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και η Παναγία μας έρχονται κοντά μας και μας αγκαλιάζουν αόρατα και προστατευτικά. Το περιστατικό της θαυμαστής ίασης του Βασιλείου Π. Πιτσοθανάση από το Πίτσι επιβεβαιώνει και αυτό τη μυστηριώδη αυτή αλήθεια ότι η Παναγία μας και οι Άγιοί μας είναι κοντά μας.
Κατωτέρω καταγράφεται το περιστατικό αυτό, όπως ακριβώς το βίωσε ο ιαθείς Βασίλειος Πιτσοθανάσης.
«Βασανίζομαι εδώ και αρκετά χρόνια από μία σοβαρή μεταβολική νόσο, την υπεραμμωνιαιμία.
Στις 15 Νοεμβρίου 2020 ο αδελφός μου, Γιώργος, με τη μητέρα μου με μετέφεραν στο Κ.Υ. Μακρακώμης με έντονα τα συμπτώματα της πάθησής μου. Το βράδυ έπεσα σε κώμα και με μετέφεραν με ασθενοφόρο στο Γ.Ν. Λαμίας. Αμέσως με εισήγαγαν στη Μ.Ε.Θ. και με υπέβαλαν σε 12ωρη αιμοκάθαρση. Στις 18 Νοεμβρίου 2020 με έβγαλαν από τη Μ.Ε.Θ. χωρίς προβλήματα και με πήγαν σε Παθολογική Κλινική. Στις 20 Νοεμβρίου 2020 ήρθαν φυσικοθεραπευτές για να με βοηθήσουν να περπατήσω. Δεν κατάφερα να κάνω ούτε ένα βήμα, έπεσα κάτω. Το βράδυ στις 20 Νοεμβρίου 2020 ξημερώνοντας 21 Νοεμβρίου 2020, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, άργησα να κοιμηθώ. Πολλές σκέψεις με βασάνιζαν για τη ζωή μου, για τη μάνα μου, για τον αδελφό μου με τον οποίο πολλές φορές πηγαίναμε στο Εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στο Παλαιό Πίτσι κι ανάβαμε τα καντήλια. Ο νους μου σταμάτησε σε δύο θεία πρόσωπα, στην Παναγία τη Ρουστιανίτισσα και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Τα παρακαλούσα θερμά για την υγεία μου. Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος και είδα στο όνειρό μου τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο να κατεβαίνει από το Παλαιό Πίτσι και να πηγαίνει προς την Παναγία τη Ρουστιανίτισσα στο Μοναστήρι. Εκεί συνάντησε την Παναγία στα άσπρα ντυμένη. Τότε με κράτησε εμένα η Παναγία στα χέρια της και μου είπε να μη φοβάμαι γιατί δεν έπαθα τίποτα και μου είπε ακόμη να θυμιατίζουμε για να μη μας ξανανικήσουν οι δαίμονες.
Μετά ξύπνησα. Σηκώθηκα μόνος μου χωρίς καμιά βοήθεια με τον καθετήρα και τον ορό, περπάτησα μέσα στο δωμάτιο, πήγα στην τουαλέτα και ξάπλωσα πάλι χωρίς βοήθεια. Το πρωί της επόμενης ημέρας, 2Ι Νοεμβρίου 2020, δεν χρειαζόμουν βοήθεια. Όλη τη μέρα ήμουν πολύ συγκινημένος, έκλαιγα από χαρά και ευχαριστούσα νοερά την Παναγία μας και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο για τη θαυμαστή θεραπεία μου. Σε όποιον με έπαιρνε τηλέφωνο έλεγα το όνειρό μου και τη θαυμαστή γιατρειά μου. Δοξάζω και πάλι τον Θεό και ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά την Παναγία μας και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο που ήταν κοντά μου στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου.»
Στην πληθώρα των θαυμαστών ιάσεων που αναφέρονται στα θεία πρόσωπα και ιδιαίτερα στην Παναγία μας συναριθμείται και τω ανωτέρω περιστατικό και διηγείται τηρώντας τα λόγια του Κυρίου μας που απευθύνονται στον θεραπευθέντα άνδρα των Γαδαρηνών που ήθελε να τον ακολουθήσει: «Υπόστρεφε εις τον οίκον σου και διηγού όσα εποίησε σοι ο Θεός» (Λουκ. Η 39).