Μὲ τὸν τίτλο αὐτὸν διοργανώθηκε ἐπιτυ­χῶς ἀπὸ τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Ἀθηνῶν ἡμερίδα τὴν Κυριακὴ 9 Φεβρουαρίου στὸ ξενοδοχεῖο τῶν Ἀθηνῶν Caravel. Μιὰ ἡμερίδα ποὺ κυριολεκτικὰ συν­τάραξε καὶ ἀφύπνισε συνειδήσεις ὡς πρὸς τὸ ἐπιχειρούμενο στὶς ἡμέρες μας ἔγκλημα ἀπὸ τοὺς ἐπιτελεῖς τῆς διεθνοῦς «Νέας Τάξης Πραγμάτων» κατὰ τῆς νεολαίας αὐτοῦ τοῦ τόπου, καθὼς καὶ αὐτῆς τῆς ὑποστάσεως τοῦ ἔθνους μας, μὲ τὴν ὅλως ἰδιαίτερη φυσιογνωμία του, τὶς ἄσειστες κληρονομικές του καταβολὲς καὶ τὴν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά του.

Ἡ ἡμερίδα περιλάμβανε ἕξι εἰσηγήσεις, μὲ εἰσηγητὲς ἀπὸ τὸν εὐρύτερο χῶρο τῆς παιδείας καὶ τῆς ἐπιστήμης. Ἐτέθησαν ὅλα τὰ θέματα ποὺ βρίσκονται τὴ στιγμὴ αὐτὴ στὴν αἰχμὴ τῶν ἐκπονουμένων ἀπὸ τὴν Πολιτεία ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων: α) Οἰκογένεια καὶ τὰ νέα σχήματα ποὺ τείνουν νὰ ἐπιβληθοῦν, β) Σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση στὰ σχολεῖα τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης, γ) Γλωσσικὴ στρέβλωση: αἴτια καὶ προοπτικές, δ) Τὸ φλέγον θέμα τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, ε) Ἡ διαστρέβλωση τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας στὴ σύγχρονη Παιδεία. Τέλος, στ) ζητήθηκε ἡ χαμένη μας ἑλληνορθόδοξη ταυτότητα στὸ νέο σχολεῖο καὶ προτάθηκαν τρόποι δράσεως ἐνάντια στὴν προσπάθεια ἀποδομήσεως ὅλων αὐτῶν τῶν στοιχείων ποὺ συναποτελοῦν τὴν ἐθνικὴ ἰδιοπροσωπία μας.

Οἱ ἀξιόλογοι εἰσηγητές, μὲ τὶς ἐμπεριστα­τωμένες μὲ ἀδιάσειστα τεκμήρια εἰσηγήσεις τους (παρουσίαση προγραμμάτων σπου­δῶν, ἐγκυκλίων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας κ.ο.κ.), ἔκρουσαν ἐπιτακτικὰ τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ ὅλους μας. Μέσα σὲ παμ­πληθὲς ἀκροατήριο κάλεσαν ἐθνικὸ συναγερμό. Οἱ καιροὶ δὲν ἐπιτρέπουν πλέον οὔτε στιγμὴ τὸν ἐφησυχασμό. Καθίσταται ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἡ συστράτευση ὅλων μας στὸν ἀγώνα ὑπὲρ τῆς ἱστορικῆς συνέχειας αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τῆς πνευματικῆς ὑποστάσεως τῆς νέας γενιᾶς. Ἡ ἐπίθεση εἶναι ἐνορχηστρωμένη καὶ προέρχεται ἀπὸ ὅλες τὶς κατευθύνσεις. Χτυπιοῦνται σύρριζα τὰ τιμιότερα τῆς φυλῆς μας, ὅ,τι μᾶς καθιστᾶ ἔθνος: ἡ γλώσσα μας, ἡ ἱστορία, ἡ πίστη, οἱ παραδεδομένες ἀπὸ αἰώνων ἀξίες, τὰ ἰδανικά μας, ἡ ἠθική, αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ οἰκογένεια, τὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας. Ἐπιπλέον ἡ ἀθρόα εἰσροὴ μεταναστῶν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας, μουσουλμάνων στὴ συντριπτική τους πλειοψηφία, μὲ τὴν πολυτεκνία ποὺ τοὺς χαρακτηρίζει, παράλληλα μὲ τὴ δική μας ὑπογεννητικότητα καὶ τή μετανάστευση στὸ ἐξωτερικό, θὰ σημάνουν σὲ πολὺ λίγα χρόνια τὴ «διπολιτισμικότητα» σ᾿ αὐτὴ τὴ χώρα, χριστιανικὴ καί μουσουλμανική, καὶ τελικὰ θὰ μᾶς καταστήσουν μειονότητα στὴν ἴδια τὴν πατρίδα μας.

Ἡ εὐθύνη τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας γιὰ ὅλα αὐτά, καθὼς καὶ τῆς σημερινῆς Κυβερνήσεως, εἶναι τεράστια. Ὅμως καθόλου μικρότερη καὶ τοῦ καθενός μας, ἂν μάλιστα δείξουμε ἐπικίνδυνη νωθρότητα καὶ ἐφησυχασμό. Ὥρα κρίσεως γιὰ ὅλους. Οἱ στιγμὲς εἶναι κατεξοχὴν κρίσιμες γιὰ τὴν ἐθνική μας ὑπόσταση. Ἂς τὸ καταλάβουμε πρὶν εἶναι ἀργά: Ἔχουμε πολυμέτωπο πόλεμο. Ἂς βρεθοῦμε στό μετερίζι τῆς συνειδήσεώς μας ἕτοιμοι γιὰ νέους ἀγῶνες. Ἡ Πατρίδα τὸ καλεῖ!