Η είδηση του αιφνιδίου θανάτου του ήταν κεραυνός εν αιθρία, προκάλεσε αβάσταχτη θλίψη στους οικείους, συγγενείς, φίλους και γνωστούς και ανέδειξε τη μεγαλοσύνη του. Στα δύσκολα παιδικά χρόνια έζησε μέσα σε φτωχικό αλλά πλούσιο σε αρετές οικογενειακό περιβάλλον τις οποίες ακτινοβολούσε σ’ όλη του τη ζωή. Αγωνίστηκε τον καλό αγώνα στη ζωή του με πίστη στο Θεό και πέτυχε σ’ όλους τους τομείς της ζωής.
Επαγγελματικά σταδιοδρόμησε ως λειτουργός της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι πνευματικές του ανησυχίες τον οδήγησαν για περαιτέρω μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο επιτυγχάνοντας έτσι ένα ανώτερο επίπεδο σπουδών και καθώς ήταν γαλουχημένος με τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη υπηρέτησε ευσυνείδητα την Ελληνική Παιδεία. Αξιώθηκε να δημιουργήσει μια ευτυχισμένη και δημιουργική οικογένεια , να δει τα παιδιά του καταξιωμένα κοινωνικά και αποκαταστημένα οικογενειακά και επαγγελματικά και να χαρεί τα εγγόνια του.
Η προσφορά του δεν περιορίστηκε μέσα σε οικογενειακά και επαγγελματικά πλαίσια. Επιτέλεσε, άγνωστο σε μας, αλλά γνωστό στο Θεό κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο με διακριτικότητα και ταπεινότητα. Για πολλά χρόνια ως απλός διάκονος μέσα στους κόλπους του Ιερού Ναού της Αγίας Βαρβάρας στη Λαμία πρωτοστάτησε τόσο στην ανέγερση και ευπρέπεια του Ναού όσο και στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας που επιβεβαιώθηκε με τη αυθόρμητη συμμετοχή των πιστών στην εξόδιο ακολουθία. Επίσης πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Θρησκευτικού Συλλόγου «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΣΤΙΑΝΗΣ» του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και ήταν σημαντικός χορηγός του ανωτέρω Συλλόγου.
Άφησε σ’ όλους εμάς την ανάμνηση της μεγαλοσύνης του, του θησαυρού των αρετών που πήγαζε από την πίστη του προς το Θεό , την απλότητά του, την υπομονή και επιμονή του, τη μειλιχιότητά του, την αγωνιστικότητά του και την αφανή φιλανθρωπία του. Η Εκκλησία μας σ’ ένα τροπάριο της Εξόδιου Ακολουθίας μακαρίζει τον άνθρωπο που πορεύεται για τη μεταθανάτιο αιώνια ζωή, γιατί είναι τόπος αναπαύσεως. Αν μπορούσαμε να δούμε με τα μάτια της ψυχής μας και με κριτήριο το πραγματικό συμφέρον της ψυχής μας και της ζωής κάτω από το φως της διδασκαλίας του Χριστού θα μπορούσαμε να βεβαιωθούμε για την αλήθεια αυτή. Όμως ο χωρισμός σώματος και ψυχής για μας τους χοϊκούς ανθρώπους είναι δύσκολος και αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Ευχόμαστε ολόψυχα στη γυναίκα του , στα παιδιά του, τα εγγόνια του, στα αδέλφια του και στους συγγενείς του κεκοιμημένου Κων/νου Σιόλου την εξ ύψους παρηγορία και στον τεθνεώτα καλό ταξίδι στην αιώνια ζωή και καλό Παράδεισο.-
