Αφιέρωμα στον Παπασπύρο
Όλα επάνω στη γη έχουν έ
να τέλος. Οι άνθρωποι είναι περαστικοί. Κανείς δε μένει εδώ.
Τα όρια της επιγείου ζωής του π. Σπυρίδωνα Τσιόκα τελείωσαν στις 30 Ιανουαρίου 2021. Η ψυχή του απελευθερώθηκε από τα δεσμά του σώματος και πορεύεται προς την αιωνιότητα. Ο εκλιπών Παπασπύρος Τσιόκας γεννήθηκε στα Κανάλια και ήτανε το τέταρτο μέλος της πολύτεκνης οικογένειάς του. Τα δύσκολα χρόνια που έζησε κατά τη παιδική και εφηβική του ηλικία(Β’ Παγκόσμιος πόλεμος -εμφύλιος πόλεμος) τον έκαναν δυνατό αγωνιστή, μάχιμο για τη ζωή.
Σταδιοδρόμησε επαγγελματικά ως πολυτεχνίτης ασκώντας παράλληλα πολλές δραστηριότητες (γεωργικές-οικοδομικές κ.α) και πέτυχε αξιοπρεπή επιβίωση. Με τη σύζυγό του και πρεσβυτέρα Βασιλική Αποστόλου Κυριάκη δημιούργησαν μια ευτυχισμένη οικογένεια φέρνοντας στον κόσμο 3 γιούς. Αξιώθηκε να δει αποκαταστημένα επαγγελματικά και οικογενειακά τα παιδιά του και να χαρεί τα εγγόνια του. Οι αντίξοες οικονομικές και κοινωνικές καταστάσεις που επικρατούσαν τότε δεν του επέτρεψαν να αποκτήσει και τη στοιχειώδη γραμματική κατάρτιση. Παρ’ όλα αυτά επέδειξε φιλομάθεια και επιμονή διαβάζοντας εκκλησιαστικά βιβλία και άδοντας εκκλησιαστικούς ύμνους στο αναλόγιο του Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου. Αυτή όμως η προσπάθεια υποκινούμενη από εσωτερική παρόρμηση και άνωθεν κλήση τον οδήγησε στο ιερατικό στάδιο. Όντας οικογενειάρχης φοίτησε σε εκκλησιαστικό φροντιστήριο στην Αθήνα για 4 έτη και όταν πλέον απέκτησε το ιερατικό σχήμα υπηρέτησε σε ενορίες που του ανέθεσε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας. Στη διάρκεια της ποιμαντικής διακονίας του δεν περιορίστηκε στα λειτουργικά του καθήκοντα αλλά ενδιαφέρθηκε για την ανακαίνιση και ευπρέπεια των ναών των ενοριών του καταβάλλοντας προσωπική εργασία.
Είχε πολλά χαρίσματα. Ήταν ευγενής, συνετός, πράος, επιεικής, απλός, συνεργατικός, εργατικός και ταπεινός.
Ο φυσικός θάνατος , ο χωρισμός σώματος και ψυχής αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό και αβάσταχτο πόνο για τους οικείους του. Όμως για ένα Χριστιανό Ορθόδοξο και λειτουργό του Υψίστου είναι πορεία στη δόξα και στη χαρά της αιωνιότητας.
Ευχόμαστε ολόψυχα στον Φιλεύσπλαχνο και Πανοικτήρμονα Κύριο και Θεό μας να χαρίσει την εξ’ ύψους παρηγορία στη γυναίκα του, στα παιδιά του και στα εγγόνια του και στον μεταστάντα Παπασπύρο έλεος και καλό παράδεισο.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του!!
Ιωάννης Κ. Κουτσοκώστας